درسهایی از قرآن(1)

همه انسانهاییکه به نحوی به یک امر ماورایی اعتقاد دارند، خود را مخلوق خداوند می دانند و در خالقیت خداوند شکی ندارند، که به این امر توحید در خالقیت می گویند. قرآن نیز این مطلب را چنین بیان می کند:

«وَ لَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ وَ سَخَّرَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ لَیَقُولُنَّ اللَّهُ فَأَنَّى یُؤْفَکُونَ»(1)

حتی بت پرستانی که در مقابل سنگ و چوب و یا حیوانات دیگر سجده می کنند، در توحیو ربوبی مشکل دارند نه توحید خالقی:

«أَلا لِلَّهِ الدِّینُ الْخالِصُ وَ الَّذینَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ أَوْلِیاءَ ما نَعْبُدُهُمْ إِلاَّ لِیُقَرِّبُونا إِلَى اللَّهِ زُلْفى‏...»(2)

نکته ای که در اینجا قابل ذکر می باشد این است که آیا خداوند ما را خلق کرد و ما را رها نمود یا اینکه تمام افعال ما نیز مخلوق پروردگار بی همتا می باشند؟

ما بر این حرف قایل هستیم که، تمام افعال ما نیز مخلوق خداست، که خداوند در قرآن نیز چنین به این امر اشاره نموده است:
«وَ أَسِرُّواْ قَوْلَکُمْ أَوِ اجْهَرُواْ بِهِ إِنَّهُ عَلِیمُ بِذَاتِ الصُّدُورِ * أَ لَا یَعْلَمُ مَنْ خَلَقَ وَ هُوَ اللَّطِیفُ الخَْبِیرُ»(3)

همانطور که میبینیم خداوند دلیل اطلاعش از افعال ما را خالقیت خود می داند و می فرماید: چگونه خداوند به افعال شما آگاه نباشد و حال آنکه او خالق ما می باشد. پس بهتر آنکه در تمام امور تسلیم پروردگار خالق خویش باشیم!!!

1. سوره عنکبوت، آیه 61     2. سوره زمر، آیه 3    3. سوره ملک، آیه 13و14