کلام جدید(1)

درباره این مطلب که منشأ دین چه بوده است؛ نظراتی مطرح شده است که خلاصه آن به قرار ذیل می باشد:

دیوید هیوم: نامعلوم بودن حوادث و مسأله بیم و امید.

اسپنسر: مانیزم یا همان اعتقاد به بزرگان قبیله و اجداد.

تیلور: آنیمیزم یا همان جان انگاری و رح بخشی به طبیعت.

فرِیزِر: سحر و جادو.

فویر باخ: فرافکنی در بُعد معنوی.

فروید: توتم و تابو، یاهمان حاکمیت پدر و محرمات قبیله ای.

یونگ: ضمیر ناخودآگاه جمعی.

راسل: ترس.

اگوست کنت: جهل.

مارکس: طبقه حاکم جامعه.

دورکهیم: توتم یا همان سنبل ها که در اینجا منظور شنبل بودن جامعه مطرح است.

اسلام: وحی و فطرت.«فَأَقِمْ وَجْهَکَ لِلدِّینِ حَنیفاً فِطْرَتَ اللَّهِ الَّتی‏ فَطَرَ النَّاسَ عَلَیْها لا تَبْدیلَ لِخَلْقِ اللَّهِ ذلِکَ الدِّینُ الْقَیِّمُ وَ لکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لا یَعْلَمُون»(1)